Dnia 2 maja 2019 roku Trybunału Sprawiedliwości UE wydał przełomowy wyrok poświęcony możliwości odliczania podatku VAT od usług noclegowych i gastronomicznych. Jak podkreślił Trybunał, podatnik może skorzystać z tego prawa jedynie w sytuacji gdy świadczy usługi turystyki. Wynika to z faktu, że przed wejściem w życie przepisów dyrektywy VAT, w polskim porządku prawnym takie prawo było przewidziane jedynie dla branży turystycznej.

Od 1993 roku, w polskim porządku prawnym, co do zasady zabroniona była możliwość odliczenia podatku VAT w przypadku usług noclegowych lub gastronomicznych, z wyłączeniem sytuacji, gdy są one świadczone w ramach usług turystyki. Taki zapis utrzymał się również we wprowadzonej w 2004 roku ustawie o VAT. Jednakże 1 grudnia 2008 roku została wprowadzona nowelizacja, która zaostrzyła ówcześnie obowiązujące zasady. Otóż rozszerzyła ona zakres wyłączenia możliwości odliczenia wydatków na gastronomię czy też noclegi o branżę turystyczną.

Taka zmiana wzbudziła wątpliwości Trybunału co do zgodności polskiego prawa z prawem unijnym w zakresie tzw. klauzuli standstill. Oznacza to, że na podstawie artykułu 176 dyrektywy VAT, każde z Państw Członkowskich może utrzymać obowiązujące w ich porządku prawnym wyłączenia prawa do odliczenia, jednakże, nie może już danego katalogu rozszerzać.

Niemniej jednak, problematyka pozostaje nadal otwarta, z takiego względu, że w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, nie ma definicji „usług turystyki”, dla których omawiane prawo do odliczenia ma zastosowanie. Taka niejasność powoduje liczne rozbieżności interpretacyjne oraz zmusza podatników do każdorazowego analizowania czy świadczone usługi noclegowe lub gastronomiczne, mogą być zaliczone do usług turystyki.

W przypadku dalszych pytań, zachęcamy do kontaktu z ekspertami MISP.