Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 1 lutego 2013 r. (znak IPTPB3/423-397/12-2/IR)

Przedsiębiorca, który nie ma szans na odzyskanie należności od dłużnika może w ramach minimalizowania poniesionych strat umorzyć wierzytelność w części lub w całości. Dzięki temu, po spełnieniu określonych warunków, ma prawo do zaliczenia wynikającej z niej kwoty, do kosztów uzyskania przychodu. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w wydanej interpretacji wyjaśnił, że taka możliwość istnieje jeżeli uprzednio wierzyciel zarachował wierzytelność jako przychody należne. Warunek ten wynika z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne. Należy koniecznie podkreślić, że przywołany przepis co do zasady zakazuje zaliczania umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkiem jest natomiast sytuacja, gdy umarzana wierzytelność została uprzednio wykazana jako przychód należny podatnika. Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Organ podatkowy wyjaśnił również, że umorzona w ten sposób wierzytelność stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w dacie zawarcia umowy o zwolnienie z długu zaakceptowanej zarówno przez wierzyciela, jak i dłużnika. Skutki podatkowe tej umowy będą różne w stosunku do wierzyciela oraz dłużnika. Wierzyciel bowiem zyskuje prawo do odliczenia umorzonej należności od przychodu, dzięki czemu zmniejsza się podstawa opodatkowania, a u dłużnika z kolei z tytułu umorzonej wierzytelności powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.