Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 listopada 2014 r. (sygn.. I SA/Kr 1535/14)

    W przedmiotowej sprawie Skarżąca spółka była właścicielem trzech sąsiadujących ze sobą budynków. Dwa ostatnie budynki zostały przez spółkę nabyte w osobnych transakcjach. Spółka połączyła te dwa ostatnie budynki w jedną funkcjonalną całość, poprzez m.in. dobudowanie do nich oficyn i połączenie ich korytarzami. Budynki te nigdy wcześniej nie były środkami trwałymi spółki, służyć miały jako hotele. W związku z tym spółka zapytała, czy wydatki na zakup, rozbudowę i przebudowę budynków należy traktować jako wydatek inwestycyjny podlegający amortyzacji w czasie nie krótszym niż dziesięć lat.
Zdaniem spółki budynki były one odrębnymi środkami trwałymi, gdyż zostały zakupione jako odrębne budynki. W interpretacji organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, ponieważ jego zdaniem w wyniku inwestycji doszło do wytworzenia nowego środka trwałego, a w związku z tym nie zostaną spełnione przesłanki uprawniające spółkę do rozliczania amortyzacji na zasadach wskazanych w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy.
WSA w Krakowie w wyroku z 12 listopada 2014 r. (I SA/Kr 1535/14) uchylił zaskarżoną interpretację. Sąd nie podzielił stanowiska organu, wskazując, że są to dwa odrębne budynki, które zostały funkcjonalnie połączone poprzez dobudowanie oficyn. Ponadto przypomniał o instytucji ulepszenia środków trwałych (art. 16g ust. 13). Organ powinien był rozważyć, czy nie nastąpiło ulepszenie środka trwałego, bo w tym pojęciu mieściłaby się przebudowa/rozbudowa dwóch budynków i ich funkcjonalne połączenie, które tworzy w efekcie niejako jedną bryłę budynkową. Nie oznacza to natomiast wytworzenia nowego środka trwałego, ponieważ budynki nie zostały wyburzone, istniały nadal.

Pełną treść orzeczeń można znaleźć na oficjalnej stronie internetowej NSA: https://orzeczenia.nsa.gov.pl/