Nieprawomocny wyrok sądu okręgowego, skazujący podatnika za przestępstwo skarbowe, nie może stanowić dowodu potwierdzającego zachowanie należytej staranności w sprawie rozliczeń VAT, będącej przedmiotem innego postepowania sądowo-administracyjnego. Taki wniosek wynika z wrześniowego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Sprawa dotyczyła podatnika, któremu zarzucono rozliczanie podatku od towarów i usług na podstawie tzw. „pustych faktur”. Organy podatkowe kwestionowały prawidłowość dokumentów, które dotyczyły wprawdzie rzeczywistych świadczeń, jednakże mających zostać wykonanymi przez podmioty nieposiadające środków materialnych oraz zaplecza kadrowego, koniecznych dla realizacji owych usług. Podatnik zaskarżył niekorzystną dla siebie decyzję do WSA, Sąd jednak w pełni przychylił się do stanowiska organów podatkowych. W trakcie postępowania kasacyjnego podatnik przedstawił przed NSA nowy dowód, w postaci skazującego go wyroku sądu okręgowego. Zaznaczył on, iż wyrok ten w jego opinii jest niesłuszny, zawiera on jednak informacje istotne dla toczącego się postępowania kasacyjnego. Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie owego dowodu.

Finalnie Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził swoim orzeczeniem stanowisko organów podatkowych oraz WSA. Sąd podkreślił w uzasadnieniu ustnym, że w przedmiotowym przypadku niemożliwe jest przyjęcie, iż podatnik nie wiedział o przestępnym charakterze działań swoich kontrahentów. Jednym z argumentów przemawiających przeciwko „dobrej wierze” podatnika, zdaniem NSA, jest wyrok sądu okręgowego, uznający podatnika winnym popełnienia innych przestępstw podatkowych.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 2016 r., sygn. I FSK 170/15