3 marca 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie II FSK 30/14 wydał niekorzystne dla oddelegowanych pracowników orzeczenie w przedmiocie kosztów uzyskania przychodów. Analizowana sprawa dotyczyła wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółki z siedzibą w Polsce, która delegowała swych pracowników do pracy na terenie Niemiec. Z zawieranych z pracownikami umów o pracę wynikało, że to właśnie ten kraj jest miejscem wykonywania pracy. Tam też pracownicy przebywali czasowo – na okres od jednego do trzech miesięcy. Spółka chciała wiec zastosować w tym przypadku podwyższone koszty uzyskania przychodów.

Na gruncie tak opisanego stanu faktycznego organ podkreślił, iż ustawa o PIT nie zawiera definicji pojęć miejsce stałego lub czasowego zamieszkania. Organ stwierdził, iż nie zachodzi w przedmiotowej sprawie sytuacja, w której miejsce zamieszkania różni się od miejsca położenia zakładu pracy pracownika – a co za tym idzie brak jest prawa do zastosowania wyższych kosztów podatkowych. Takie stanowisko organu potwierdzone zostało zarówno przez WSA po rozpoznaniu skargi podatnik, jak i NSA, na którego wokandę sprawa ostatecznie trafiła. Oba sądy podkreśliły, iż ustalenia organu są prawidłowe, a czasowe przebywanie w Niemczech przez oddelegowanych pracowników sprawia, iż to w tym miejscu jest ich miejsce zamieszkania. W konsekwencji, nie miejsce ich zamieszkania nie znajduje się w miejscowości innej niż miejsce położenia zakładu pracy.

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2016 r., sygn. II FSK 30/14