Od dnia 1 stycznia 2016 r. weszła w życie grupa zmian w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jedną z wprowadzonych do ustawy nowinek jest odmienny sposób opodatkowania podatkiem pożyczek i kredytów odnawialnych (w tym kredytów rewolwingowych) w zakresie momentu powstawania obowiązku podatkowego.

Wcześniejszy stan prawny nie wprowadzał szczególnych regulacji dotyczących zasad opodatkowania pożyczek i kredytów odnawialnych. Założeniem tego typu umowy jest brak określenia ostatecznej kwoty udzielanego kredytu lub pożyczki w momencie zawarcia umowy między stronami., a strony ustalając najczęściej comiesięczny limit, a ramach którego następują wypłaty kwot pieniężnych. Wypłata środków pieniężnych następuje w przypadku takiej umowy więcej niż jeden raz. W literaturze nie do końca jasne było to, czy umowa kredytu czy też pożyczki odnawialnej stanowi podtyp umowy kredytu czy też pożyczki, czy też stanowi może niezależną, samoistną umowę. Dominujące było przy tym stanowisko, że umowa ta stanowi tzw. umowę nienazwaną, co do której jednak stosować należy odpowiednie regulacje dotyczące umowy pożyczki czy też kredytu. Stąd też, zdaniem doktryny i orzecznictwa, umowy „odnawialne” powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na zasadach identycznych jak umowy pożyczek, do których to konstrukcyjnie są zbliżone.

Wprowadzane zmiany do ustawy miały na celu między innymi zmianę zasad opodatkowania właśnie tego typu umów. Po dokonanej nowelizacji, zgodnie z wprowadzonym do art. 3 ust. 1 ustawy punktem 1a, obowiązek podatkowy z tytułu udzielania kredytów lub pożyczek odnawialnych powstaje z chwilą każdorazowej wypłaty środków pieniężnych, jeżeli umowa pożyczki określa, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i suma wypłat nie jest znana w chwili zawarcia umowy. Każda wypłata pieniędzy na podstawie umów „odnawialnych” rodzić więc będzie powstanie obowiązku podatkowego. Dodatkowo, zmianie uległa zasada ustalenia podstawy opodatkowania dla tego typu kredytów – będzie to kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych (art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o PCC). Takie rozwiązanie stanowi logiczną konsekwencję wprowadzanych regulacji – z samej istoty kredytu czy też pożyczki odnawialnej wynika bowiem, iż wypłata środków może następować nieregularnie, a kwota może być zmienna. Logiczne jest więc przyjęcie prze ustawodawcę niejako „kasowego” momentu powstania obowiązku podatkowego.