Wyrok WSA w Rzeszowie z 15 stycznia 2015 r., (sygn. I SA/Rz 1026/14)

Sprawa dotyczyła obowiązku pobrania podatku u źródła na podstawie polsko – chińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W zaistniałym stanie faktycznym, spółka wypłacała swemu chińskiemu kontrahentowi należności z tytułu licencji na programy komputerowe. W związku z powyższym, powzięła wątpliwość, czy takie zdarzenie powoduje obowiązek pobrania w Polsce zryczałtowanego podatku u źródła. Zgodnie bowiem z regulacją umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w definicji pojęcia „należności licencyjne” zawartej w art. 12 ust. 3 polsko-chińskiej umowy nie zostały wymienione opłaty z tytułu licencji na użytkowanie programów komputerowych. Oznaczać to powinno, że opłaty te nie są objęte pojęciem należności licencyjnych w umowie.

Do odmiennych wniosków doszedł organ, nakazując pobranie w takim wypadku daniny. Sprawa trafiła ostatecznie na wokandę sądu administracyjnego.

Ten zaś (zgodnie z utrwaloną już linią orzeczniczą sądów) potwierdził, iż wypłata należności licencyjnych z tytułu użytkowania programów komputerowych, jako czynność niewymieniona w przepisach umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie rodzi obowiązku pobrania podatku u źródła w Polsce. Zwłaszcza zaś, w takim wypadku obowiązku takiego nie można domniemywać.

Sad podkreślił dodatkowo, że z samego faktu uznania programu komputerowego za utwór w rozumieniu prawa autorskiego nie wynika, jak chciał tego organ, że należności licencyjne z tytułu użytkowania tego programu są objęte definicją należności licencyjnych zawartą w umowie.

To kolejne korzystne dla podatników orzeczenie sądów w tej materii. Niestety, za utrwaloną linią orzeczniczą sądów nie idzie korzystna praktyka organów podatkowych, które uparcie dopatrują się w takich przypadkach obowiązku poboru podatku u źródła.