Interpretacja Ogólna Ministra Finansów  z dnia 5 września 2014 r. nr DD2/033/55/KBF/14/RD-75000

W orzecznictwie i doktrynie istniały rozbieżności co do kwalifikacji przychodów z tytułu udostępniania za wynagrodzeniem powierzchni na stronie internetowej, zarządzanej przez osobę fizyczną, m. in. w celach reklamowych. Do wydania interpretacji Minister Finansów stał na stanowisku, że przychody takie powinny być kwalifikowane do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT. Tymczasem sądy administracyjne w kilku wyrokach (m.in. wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 1548/10, wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2485/10, wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1305/11, wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 60/10) prezentowały inne stanowisko twierdząc, że wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną zarządzającą stroną internetową należy zakwalifikować do źródła przychodów – najem, dzierżawa lub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT). Ostatecznie w niniejszej interpretacji Minister Finansów podzielił to drugie stanowisko. Rozstrzygnięcie to jest o tyle istotne, że taka interpretacja daje podatnikowi wybór sposobu opodatkowania takich przychodów (o ile nie uzyskuje ich w ramach działalności gospodarczej). Osiągnięte dochody z reklam internetowych mogą być więc nadal standardowo opodatkowane według skali podatkowej. Podatnik może jednak zdecydować się także na wybór ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (8,5%). Ten drugi sposób może okazać się dla wielu podatników znacznie bardziej korzystny.