Koszty zastępstwa procesowego w trakcie przegranego sporu sądowego z pracownikiem nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Do takich wniosków doszedł Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w styczniu wyroku (sygn. sprawy II FSK 2500/13).

Sprawa dotyczyła zakładów prowadzących działalność włókienniczą. Profil prowadzonej działalności skutkował częstym występowanie wypadków przy pracy, w których poszkodowanymi byli pracownicy zakładów. Korzystając ze swych uprawnień, pracownicy występowali z roszczeniami o zapłatę odszkodowań. Pracodawca nie decydował się jednak od razu na zapłatę, oczekując na wszczęcie przez poszkodowanego pracownika postępowania sądowego.

Dopiero po przeprowadzeniu postępowania procesowego bądź zawarciu ugody następowała wypłata odszkodowania. W toku procesu, pracownik korzystał z pomocy profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Po zakończeniu procesu, prócz wypłaty odszkodowania pracodawca zobowiązany był do pokrycia kosztów zastępstwa procesowego w sprawie. To właśnie tych kosztów dotyczył spór w przedmiotowej sprawie. Pracodawca wskazywał, iż koszty zastępstwa procesowego, do których poniesienia zobowiązany został w wyniku przegranej sprawy, ściśle związane są z wypłacanym na rzecz pracownika odszkodowanie. Samo odszkodowanie zaś, co pozostawało bezsprzeczne, stanowi koszt uzyskania przychodów.

Po niekorzystnych dla podatnika rozstrzygnięciach organu i WSA, sprawa trafiła na wokandę NSA. W wydanym w dniu 13 stycznia 2016 r. wyroku NSA oddalił skargę kasacyjną pracodawcy, podzielając stanowisko zarówno organu, jak i WSA. W ustnym uzasadnieniu wyroku sąd podkreślił, iż przedmiot działalności pracodawcy – włókiennictwo – powoduje, iż wydatki związane ze zwrotem kosztów zastępstwa procesowego nie mogą pomniejszyć przychodu. Inaczej zdaniem sądu prezentowałaby się sytuacja, w której spółka prowadziłaby działalność w zakresie obsługi prawnej.

wyrok NSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2016 r., sygn. II FSK 2500/13