Nieodpłatne świadczenia pracodawcy na rzecz pracowników od zawsze budziły poważne wątpliwości interpretacyjne zarówno dla samych podatników, jak i organów podatkowych. Za datę graniczną w batalii podatników z organami uznać można dzień 8 lipca 2014 r., kiedy to zapadł ważny dla pracowników wyrok Trybunał Konstytucyjnego w sprawie o sygnaturze K7/13. Od tego czasu, następuje stopniowa zmiana stanowisk organów podatkowych w kontekście opodatkowania podatkiem dochodowym nieodpłatnych świadczeń pracowniczych. Minister Finansów często sam dokonuje korekty wcześniejszych, niekorzystnych dla podatników interpretacji.

Przedmiotem szczególnych kontrowersji był przychód pracowników, jaki mieliby oni uzyskać uczestnicząc w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę. We wcześniejszych interpretacjach podatkowych organy dość kategorycznie twierdziły, iż impreza taka rodzi dla jej uczestników powstanie przychodu podatkowego. Takie stanowisko wydaje się już jednak nieaktualne.

W dniu 7 stycznia 2016 r. Minister Finansów pismem nr DD3.8222.2.330.2015.CRS dokonał korekty wydanej w 2011 r. w jego imieniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacji indywidualnej nr ILPB1/415-531/11-4/TW. W analizowanym pierwotnie stanie faktycznym wnioskodawca dokonywał zakupu kawy, herbaty, cukru oraz ciastek, które były spożytkowane na posiedzeniach zarządu, rady nadzorczej Spółdzielni, spotkaniach z pracownikami, spotkaniach z kontrahentami. Organizował też spotkania integracyjne pracowników. W związku z powyższym powziął wątpliwość, czy udział pracowników w imprezach integracyjnych oraz udostępniany im poczęstunek stanowią dla nich przychód z tytułu stosunku pracy. W zakresie poczęstunku pracowniczego, organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy uznając, iż koszt produktów spożywczych spożytych przez pracowników nie stanowią dla nich przychodu podatkowego. Organ uznał jednak, iż w związku z udziałem w imprezie integracyjnej przychód już powstanie.

Na wstępie pisma zmieniającego interpretację Minister przytoczył wcześniejsze wątpliwości interpretacyjne, dotyczące opodatkowania nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników. Powołał przy tym zajmowane w tym zakresie przez sądy administracyjne stanowiska. W dalszej kolejności, Minister wskazał na treść wyrok Trybunał Konstytucyjnego w sprawie o sygnaturze K7/13. Trybunał wskazał w nim wskazówki interpretacyjne pomocne przy ustalaniu, czy konkretne świadczenie może stanowić dla pracownika przychód podatkowy. W ocenie Trybunału, określenie cech istotnych „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu sprowadza się do kwalifikacji zdarzenia z uwzględnieniem następujących kryteriów:

1) świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika (dobrowolność)

2) spełnione zostało nie w interesie pracodawcy, a pracownika, przynosząc korzyść (zwiększając aktywa pracownika, bądź nie prowadząc do powiększenia zobowiązań – uniknięcie obowiązku ponoszenia wydatku)

3) wymierność korzyści (przypisanie korzyści konkretnemu, zindywidualizowanemu pracownikowi).

Minister Finansów dokonując zmiany interpretacji w całości podzielił stanowisko Trybunału w tym zakresie. Minister podkreślił, iż nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału.

Pismo Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2016 r., znak DD3.8222.2.330.2015.CRS