Kara umowna nałożona w związku z nieprecyzyjnością postanowień umownych nie może zostać zaliczona do kosztów podatkowych, jeżeli jej podstawą jest wadliwe, w rozumieniu zawartej umowy, wykonanie usługi – stanowisko to zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w marcowej interpretacji.

Sprawa dotyczyła podatnika prowadzącego działalność w branży budowlanej. W latach 2015-2016 podatnik zawarł ze zleceniodawcą kilka umów na wykonanie prac remontowych, w ramach których przewidziano kary umowne za niezapewnienie przez podatnika zastępstwa w przypadku uniemożliwiającej prawidłowe wykonanie usługi nieobecności pracownika, w wysokości określonej sumy pieniężnej za każdą godzinę nieobecności. W czasie współpracy, zleceniodawca naliczył podatnikowi karę umowną, która, zdaniem wnioskodawcy nałożona została niesłusznie (pomimo nieobecności kilku pracowników świadczenie zostało wykonanie terminowo), jednakże, ze względu na niejednoznaczności treści umowy, nie zdecydował się on na wystąpienie na drogę sądową. W związku z powyższym podatnik powziął wątpliwość, czy może on zaliczyć w koszty podatkowe wypłacone zleceniodawcy kary umowne.

Zdaniem organu takiej możliwości nie ma. W uzasadnieniu wskazano, iż na mocy przedmiotowej umowy zleceniodawca utożsamiał prawidłowość wykonania usługi remontowej z realizacją jej przez ustaloną ilość pracowników – brak któregokolwiek z nich i niezapewnienie zastępstwa przez podatnika traktować tu należy zatem jako przypadek wady wykonanej usługi. Kara umowna z tego tytułu nie możne zatem podlegać zaliczeniu w koszty, na podstawie art. 16 ust. pkt 22 ustawy o CIT. Okoliczność odmiennej interpretacji ww. postanowień umowy przez podatnika w momencie jej zawierania nie ma tu żadnego znaczenia.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29.03.2017r., znak 2461-IBPB-1-1.4510.1.2017.2.BK