W lipcu bieżącego roku, skład siedmiu sędziów NSA podjął uchwałę, w której zaprezentował nowy i cenny pogląd na opodatkowanie obiektów budowlanych, które mimo, że są budowlą, spełniają jednocześnie definicję budynku. Stanowisko NSA stanowi w tej kwestii małą rewolucję – ponieważ poszerza dotychczasowy pogląd na sprawę i pomaga w wyklarowaniu – czy dany obiekt powinien być opodatkowany jak budynek, czy też jak budowla.
W omawianym kontekście warto zwrócić uwagę kwestię fundamentalną, czyli na definicję budynku i budowli. Zgodnie z art. 3 pkt 2 prawa budowlanego (które pozostaje wiążące w dużej mierze dla podatku od nieruchomości) za budynek uważa się obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. W stosunku do budowli na gruncie ustawy prawo budowlane, ustawodawca zastosował definicję negatywną, w związku z czym za budowlę uznaje się te obiekty budowlane które nie są budynkiem lub obiektem małej architektury jak na przykład: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty itp..
W przypadku definicji odnoszącej się do kwestii budynku w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych ustawodawca odwołał się do definicji zwartej w prawie budowlanym, przy czym za budowle na gruncie tej ustawy będzie uważać obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.Przez to problemy tkwiące w definicjach prawa budowlanego przechodzą na problemy podatkowe związane z klasyfikacją budynków.
Wątpliwości w tym wypadku powstawały na gruncie opodatkowania obiektów, które formalnie spełniały kryteria budynku, ale zarazem także budowli. W takiej sytuacji różnica w opodatkowaniu jest znacząca, ponieważ zupełnie inna jest podstawa opodatkowania tych obiektów – w jednym wypadku powierzchnia, w drugim – wartość ustalana na potrzeby amortyzacji.
I tak, prezentując nowe stanowisko, poszerzony skład NSA wskazał w uchwale, że „Obiekt budowlany, będący budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 63, poz. 613 z późn. zm.), może być dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości uznany za budynek w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli spełnia kryteria bycia budynkiem wymienione w tym przepisie, a jego wyróżniającą cechą jest powierzchnia użytkowa, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.”
Reasumując, NSA zwrócił uwagę, że cechą wyróżniającą budynki ponad budowle jest powierzchnia użytkowa. Uchwała ta wnosi więc cenną przesłankę przy ocenie charakteru danego obiektu, szczególnie przy klasyfikacji obiektów kubaturowych jak np. silosy.
Dzięki uwagom i treści omawianej uchwały podatnicy opodatkowując obiekty, które wpisują się w obie definicje, mogą korzystać z rozszerzonej argumentacji i uzasadniać opodatkowanie obiektu w korzystniejszy sposób, mając oparcie w orzecznictwie NSA.
Dlatego też, jeżeli w Państwa działalności pojawiają się problemy lub wątpliwości co do opodatkowania danego obiektu, zwłaszcza o niejednolitym charakterze, warto skonsultować jego opodatkowanie z ekspertami MISP. Jak pokazuje praktyka – niejednokrotnie rezultaty analizy i podjęte działania prowadzą wówczas do uzyskania podatkowych oszczędności oraz odzyskania nadpłaty podatku za lata wstecz.