Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2013 r. (znak IPTPP4/443-242/13-4/BM)

Organ podatkowy wskazał w wydanej w dniu 12 lipca 2013 r. interpretacji (znak IPTPP4/443-242/13-4/BM) wskazał, iż z art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT wynika, że sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Zadniem organu podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów i usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich identyfikację. Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar powinien mieć odrębne kodowanie na kasie. Według organu można pogrupować towary według grup, jeżeli wszystkie towary z danej grupy są w jednakowej cenie. Natomiast w sytuacji, gdy w danej grupie towarów będzie występowało zróżnicowanie cen, ze względu na fason, producenta,
czy inne kryteria, wówczas przesłanka jednoznacznej identyfikacji towaru nie będzie wypełniona.

Organ podatkowy w przedmiotowej interpretacji podkreślił, iż nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar lub usługę, podać ich nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Użyta nazwa winna być, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.