Pod pojęciem „Polityka rachunkowości” rozumie się zestaw zasad i procedur, zgodnie z którymi jednostka prowadzi księgi rachunkowe i sporządza sprawozdania finansowe. Każda organizacja, prowadząca ewidencję w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, jest zobowiązana do sporządzenia i stosowania przyjętych zasady (polityki) rachunkowości, aby rzetelnie i jasno przedstawiać sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy (art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości). Opracowane reguły nie tylko powinny być zgodne z przepisami prawa, zwłaszcza ustawy o rachunkowości, ale być również dostosowane do specyfiki działalności. Przygotowując politykę rachunkowości, należy wziąć pod uwagę zarówno politykę ekonomiczną przedsiębiorstwa, jak również uwarunkowania polityczne czy gospodarcze panujące w danym kraju. Prawo bilansowe daje jednostkom możliwość wyboru takich rozwiązań, które w sposób najbardziej trafny odpowiadają danej specyfice działalności i pozwalają na rzetelne przedstawienie oraz ocenę sytuacji majątkowej i finansowej. Opracowując dokument, należy również kierować się nadrzędnymi zasadami rachunkowości, które zostały określone w ustawie o rachunkowości.

Opisane w polityce rachunkowości danej organizacji reguły określają m.in. plan kont, sposób obiegu, przechowywania i archiwizacji dokumentacji finansowej, sposób amortyzowania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, metody wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, terminy inwentaryzacji poszczególnych składników majątku, zasady prowadzenia ewidencji kosztów, opis systemu przetwarzania danych (przy korzystaniu z systemów komputerowych) oraz system zabezpieczania dokumentów.

Opracowana polityka rachunkowości powinna zostać spisana i przyjęta przez zarząd. Za politykę rachunkowości organizacji odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki, który zatwierdza ten dokument na podstawie uchwały.