Od 16 maja 2022 r. przestał w Polsce obowiązywać stać epidemii, a zaczął stan zagrożenia epidemicznego. Decyzja ta będzie miała kilka skutków, którymi zajmiemy się poniżej.
Na początek należy wspomnieć, że zmiana nie wywoła skutków w kontekście prawa pracy. Stan zagrożenia epidemicznego nie zmienia nic w kontekście regulacji dotyczących wykonywania pracy zdalnej, kierowania pracowników na zaległy urlop oraz okresowych badań. Przypominamy, że pracodawca ma prawo w okresie obowiązywania stanu epidemii, stanu zagrożenia epidemicznego i trzy miesiące po ich ustaniu do polecenia pracownikowi pracy zdalnej, który ma takie możliwości techniczne. Dodatkowo pracodawca ma możliwość wskazania bez zgody pracownika terminu w którym będzie on zobowiązany do wykorzystania, swojego niewykorzystanego urlopu z poprzednich lat maksymalnie do trzydziestu dniu. Zawiesza się również badania pracownicze: kontrolne, wstępne i okresowe.
Zmiana nie dotknie również terminu na wydanie interpretacji indywidualnej. Ten został wydłużony w stosunku do spraw nierozpatrzonych lub złożonych do po 31 marca 2020 r. ustawowo o 3 miesiące. Taki stan będzie się utrzymywał nadal.
Ustawodawca nie zdecydował się również na zmianę w kontekście organów administracji publicznej. Tutaj nadal obowiązek informacyjny o niektórych upływających terminach nie będzie wymagany. To strona będzie musiała pamiętać o terminach przedawnienia, zawitych czy do dokonania przez nią czynności.
Pierwszą z istotnych zmian podatkowych jest wycofanie możliwości odliczenia darowizny na cele związane z COVID-1. Przypominamy, że można było przez okres obowiązywania tego odliczenia, zmniejszyć podstawę opodatkowania w CIT oraz PIT darowizn przekazywanych na przeciwdziałanie COVID-19 na rzecz wybranych instytucji/NGO. Uprawnienie dotyczyło środków przekazywanych od dnia 1 stycznia 2020 r. do końca miesiąca w którym ogłoszono zakończenie stanu epidemii. Zmiana dotknęła również możliwość jednorazowej amortyzacji środków trwałych służących do produkcji towarów związanych z przeciwdziałaniem COVID-19.
Wraz z wycofaniem stanu epidemii wygaśnie również możliwość do stosowania 5% PIT/CIT dla dochodów kwalifikowanych IP wykorzystywanych do przeciwdziałania COVID-19. Przedmiotowa preferencja przestanie obowiązywać do końca maja w przypadku CIT-u oraz do końca tego roku w przypadku podatników PIT. Wygasa również prawo do rozliczania w zaliczkach PIT/CIT kosztów kwalifikowanych B+R ponoszonych w celu opracowania produktów niezbędnych do przeciwdziałania COVID-19.
Przestanie również obowiązywać zwolnienie z podatku od przychodów z budynków. Zwolnienie dotyczyło budynków stanowiących własność lub współwłasność podatnika, które oddane zostały w całości lub w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polski. Zwolnienie obowiązywać będzie do końca miesiąca w którym zdecydowano się na zmianę stanu epidemii w stan epidemiologiczny tj. do końca maja roku 2022.
Wraz z przejściem w stan zagrożenia epidemiologicznego z końcem tego roku przestaną obowiązywać również preferencje podatkowe: pierwszą z nich jest ulga na złe długi w której to podatnicy nie musieli zwiększać podstawy opodatkowania w zaliczkach o wartość zobowiązań niezapłaconych i jednocześnie zaliczonych przez nich w kosztach podatkowych. Drugą natomiast preferencją jest zwiększenie limitu zwolnieni z PIT dla świadczeń z ZFŚŚ to jest m.in. limit zwolnienia dla zapomóg wypłaconych z funduszy organizacji związkowej pracownikom, którzy do niej należą, zapomóg związanych ze zdarzeniami losowymi czy klęskami żywiołów czy dopłat do wypoczynku dla dzieci i młodzieży.
Podsumowując, zmiana stanu epidemii nie będzie miała rażąco dużych skutków dla podatników, są to zmiana na razie w sporej części kosmetyczne o których należy jednak pamiętać. Biorąc pod uwagę, że stan zagrożenia epidemiologicznego utrzymuje sporą część „covidowych” regulacji, to wraz ze zmianą tego stanu będziemy mogli dopiero oczekiwać sporej rewolucji.